Mijn zoon van 3 (jaja een bron van inspiratie) viel heel knap, aan het eind van Koningsdag, in een ondiep vijvertje met fontein en dat was koud! Dus snel naar huis en in bad om weer warm te worden en toen ik vertelde over de vijver zei hij: “Nee papa, het was de zee”.

Ik dacht “Wat grappig”, maar bedacht me ook al snel dat het een interessante uitspraak was, want in de zee vallen is erger dan in een vrij ondiep vijvertje met een fontein en daardoor zijn alle emoties verantwoord.

Met kinderen is het niet anders dan volwassenen in dat opzicht. Die hebben ook de neiging te denken dat een vijver een zee is en op die manier lekker belangrijk te doen. Vooral in zakelijke meetings (maar ook daarbuiten!).

Het is goed om er bedacht op te zijn, dan kun je er mee om gaan en op juiste moment “Oh” of “Oh ja?” en “Dat is pas erg” te zeggen. En zo nu en dan een schouderklopje of knuffel, dan drijft het zo weer over.

En dat is wat ik denk.