Op flipflops en met nog steeds rode wangen van het blazen, werd er speciaal voor de gelegenheid, een tweekleurige ballonnenboog afgeleverd door de ballonnenartiest zelf.

Een prachtige boog met verzwaarde voeten, bestand tegen elke storm. Dat is een mooie metafoor voor het 60-jarige huwelijk van de achterburen, dacht ik. Een feest dat gevierd moet worden en dat gebeurde.

“Deze middag komt zelfs de burgemeester langs” zei de buurvrouw tegen mij en mijn kinderen (die met begeerlijke ogen naar al die ballonnen aan het kijken waren. Gelukkig zaten ze vast met riempjes in de bakfiets, anders waren de gevolgen niet te overzien) “en zaterdag is het feest!”

Ze had haar mooie goudkleurige jurk al aan, zag ik. Met een bloemtjesschort om, zolang er nog gewerkt moest worden, en open sandalen met rubberen zool, want dat loopt beter en knelt de tenen niet af. Als de burgemeester komt, gaat de schort af en krijgen zij en haar man de felicitaties, een oorkonde en vast een mooie vvv-bon.

“Maar dat was nog niet alles…” zei ze met een snik in haar stem “De koning heeft een brief gestuurd.” Ze moest even nadenken over zijn naam. “Koning Alexander of zo, en Maxima”, dat wist ze zeker. Ik vroeg of ze vandaag nog langskwamen, maar dat bleek niet het geval: “Er zijn heel veel mensen 60 jaar getrouwd, dus dat zou te druk voor ze worden”. Ik kon niet anders dan dat beamen.

Wel bijzonder, dacht ik. De koning die een brief stuurt om je te feliciteren met je 60-jarige huwelijk. Zou er een speldje bijzitten of een lippenstiftkus van Maxima onderaan de brief?

Een brief van de koning is iets speciaals. Jammer alleen dat niet veel mensen weten dat ze die brief krijgen als ze 60 jaar getrouwd zijn. Laten we eerlijk zijn, dat is toch een hele goede motivatie om bij elkaar te blijven? Als echtpaar? Zeker in deze trouweloze tijden waar 1 op de 3 huwelijken strandt in een scheiding.

Met een beetje geluk redden we het nog.
Ik ben dan 104,
en de koning ook.