Diversity is the path to enlightenment.
Dat klinkt tegenstrijdig omdat we geleerd hebben dat herhaling leid tot kennis en gedrag, maar eigenlijk is het een routine (afgeleid van route), een bestaand en uitgesleten pad.
Het is automatisme opgeslagen in het lichaam, dat niet meer gecontroleerd wordt door het bewustzijn. Denk maar aan autorijden, waarbij je de meeste van de tientallen zaken onbewust doet. Daar leer je niks van bij, laat staan dat het je verlicht (behalve dan natuurlijk wanneer je de lichten aanzet).
De Nederlandse vertaling is “Diversiteit is het pad naar verlichting.” maar dekt op één of andere manier net niet de lading. In het Latijn klinkt het nog beter: illustratio. Of Frans: éclaircissement, Prachtig! En geeft veel beter aan wat het wordt ‘verlichting’ inhoudt.
De kunst is dus dat pad te durven verlaten. Niet bang te zijn om nieuwe dingen te doen, nieuwe ‘routes’ kiezen. Dingen die je nog niet hebt gedaan of ervaren. Die ervaring zorgt voor nieuwe reacties en die reacties zorgen voor nieuwe verbindingen in je brein.
En nieuwe verbindingen in je brein zorgen voor verlichting (letterlijk het oplichten van je brein door elektriciteit), nieuwe inzichten of ‘beelden’, die er voor zorgen dat je een volgende keer weer net iets anders reageert, wat uiteindelijk resulteert in een verandering in wie je bent.
En hoe meer diverse ervaringen je hebt, des te groter de bron van kennis en inspiratie, en hoe interessanter het wordt om nieuwe oplossingen te vinden voor nieuwe en dus ook voor bestaande situaties. En dat kun je blijven doen, en je brein smult er van en kan het aan, elastisch tot aan het einde.
Verlichting wordt dan een mooie verslaving.