Het probleem van de tijger

ETC-Edmonton-Triathlon-Club-Winter-Running-old-pair-of-runnersTwee ontdekkingsreizigers lopen door de jungle. Plotseling horen ze een tijger brullen. Eén ontdekkingsreiziger gaat zitten en pakt een paar loopschoenen uit zijn rugzak.

“Je bent gek,” zegt de andere ontdekkingsreiziger “je zult die tijger er nooit uit kunnen lopen.”

“Ik hoef die tijger er niet uit te lopen,” antwoordt hij.
“Ik moet gewoon jou er uit lopen.”

De moraal van dit verhaal is dat je een groot probleem soms beter kunt uitrafelen tot het niveau van kleine problemen. Je zult merken dat wanneer je één klein deelprobleem oplost, alle andere problemen ineens anders zijn of niet meer bestaan….

De kunst

Omvallen,
opvallen,
hard, zacht,
doorgaan, wacht.

Kleuren fleuren,
grijzen zeuren.

Open, licht,
donker, dicht.

Het leven heeft bewezen:
de kunst van zijn, is kunst wezen

Motivatie

IMG_0494 (1)Op flipflops en met nog steeds rode wangen van het blazen, werd er speciaal voor de gelegenheid, een tweekleurige ballonnenboog afgeleverd door de ballonnenartiest zelf.

Een prachtige boog met verzwaarde voeten, bestand tegen elke storm. Dat is een mooie metafoor voor het 60-jarige huwelijk van de achterburen, dacht ik. Een feest dat gevierd moet worden en dat gebeurde.

“Deze middag komt zelfs de burgemeester langs” zei de buurvrouw tegen mij en mijn kinderen (die met begeerlijke ogen naar al die ballonnen aan het kijken waren. Gelukkig zaten ze vast met riempjes in de bakfiets, anders waren de gevolgen niet te overzien) “en zaterdag is het feest!”

Ze had haar mooie goudkleurige jurk al aan, zag ik. Met een bloemtjesschort om, zolang er nog gewerkt moest worden, en open sandalen met rubberen zool, want dat loopt beter en knelt de tenen niet af. Als de burgemeester komt, gaat de schort af en krijgen zij en haar man de felicitaties, een oorkonde en vast een mooie vvv-bon.

“Maar dat was nog niet alles…” zei ze met een snik in haar stem “De koning heeft een brief gestuurd.” Ze moest even nadenken over zijn naam. “Koning Alexander of zo, en Maxima”, dat wist ze zeker. Ik vroeg of ze vandaag nog langskwamen, maar dat bleek niet het geval: “Er zijn heel veel mensen 60 jaar getrouwd, dus dat zou te druk voor ze worden”. Ik kon niet anders dan dat beamen.

Wel bijzonder, dacht ik. De koning die een brief stuurt om je te feliciteren met je 60-jarige huwelijk. Zou er een speldje bijzitten of een lippenstiftkus van Maxima onderaan de brief?

Een brief van de koning is iets speciaals. Jammer alleen dat niet veel mensen weten dat ze die brief krijgen als ze 60 jaar getrouwd zijn. Laten we eerlijk zijn, dat is toch een hele goede motivatie om bij elkaar te blijven? Als echtpaar? Zeker in deze trouweloze tijden waar 1 op de 3 huwelijken strandt in een scheiding.

Met een beetje geluk redden we het nog.
Ik ben dan 104,
en de koning ook.

Zandkorrel

Hij was boos
Het pad is niet breed genoeg!
zei hij.
En ik zei:
zandkorrel.

Hij blaast op,
wordt bozer.
Zandkorrel?
Zegt hij.
En ik zeg ja.

Je boosheid is een zandkorrel
In een zandstrand van loze emoties.
Zandstrand? zegt hij
Zandbak
zeg ik.

Zelfs daar
is één zandkorrel niets
Niets? Zegt hij.
In een zandbak
moet je spelen,
zeg ik.

 

De blinde gans

Heb je je ooit afgevraagd waarom ganzen zoveel lawaai maken als ze vliegen?

gans (1)

Er was eens een blinde gans die wilde vliegen. Hij had het een paar keer geprobeerd, maar was onverhoopt respectievelijk in bomen blijven hangen en hardhandig met flatgebouwen en elektriciteitsmasten in aanraking gekomen.

Gefrustreerd en vol bulten en blauwe plekken bedacht hij een plan. Hij vroeg een bevriende gans voor hem uit te vliegen en hard te gakken. Op die manier kon de blinde gans, op basis van zijn  gehoor, de andere gans volgen en, mits zijn vriend niet ergens tegen aanvloog, eindelijk op z’n gemak vliegen.

Helaas werd dat ‘op-z’n-gemak-vliegen’ snel verstoord door de andere ganzen die in het veld zaten. Toen ze het gegak hoorden, stegen ze enthousiast op om ook luid gakkend achter het stel aan te vliegen.

Helaas voor de blinde gans raakte hij door al dat gegak, volledig zijn oriëntatie kwijt en stortte met veel drama neer. Van hem hebben we weinig tot niets meer gehoord, dat in tegenstelling tot de andere ganzen, die sindsdien alleen nog maar luidgakkend achter elkaar aanvliegen. Niet omdat ze blind zijn, maar omdat ze dingen niet goed zien.

Komt daar misschien de uitdrukking ‘dom gansje’ vandaan?

 

De rare raaf

114 raaf X72 (1)

Op mijn fiets zag ik een buizerd opvliegen die naast een raaf op de grond zat. Ik vond dat grappig en vroeg me af waarom de buizerd de raaf niet opat. Een makkelijke prooi dacht ik. Tegelijkertijd viel me een verhaal binnen:

De raaf vraagt aan de buizerd “Hey buizerd! Waarom eet je me eigenlijk niet op?”

“Ik hou niet van raven” zei de buizerd, “daarom denk ik er niet aan om je op te eten.”

“Oh” zei de raaf, “ja, ik snap dat wel, raven zijn taai en bitter en dus niet lekker.”

“Pak!” deed de buizerd en greep de raaf bij de nek. “Wat doe je nu?” gorgelde de raaf, en keek de buizerd verbaasd aan, “je zei dat je niet van raven hield!”

“Dat was ook zo. Maar ik hou wel van taai en bitter”.

 

De moraal?

Vanuit het perspectief van de raaf is het duidelijk: Soms is het beter te zwijgen en zaken te laten zoals ze zijn.

Vanuit het perspectief van de buizerd is er ook een interessante les, namelijk dat het niet slecht is vooroordelen flexibel te houden en open te staan voor verandering en kennis. Je weet nooit wanneer je volgende lunch is.